donderdag 26 juni 2014

Een nieuw begin: winnaar illustratorwedstrijd Lemniscaat 2014

Sinds een jaar stampt een nieuwe muze rond. Vele kunstenaars hebben haar verbeeld. Voor mij is het Lieze die zich heel vanzelfsprekend op mijn potlood nestelt, erin kruipt en zich neervlijt op het papier.

Met illustraties uit mijn prentenboek-verhaal over Lieze die op zoek is naar een plek werd ik begin juni 2014 winnaar bij de illustratorwedstrijd van uitgeverij Lemniscaat.  Samen met nog elf andere illustratoren. En zo is er zomaar een nieuw begin van een bestaan vol papier, inkt en vele verhalen in mijn hoofd die ik nu allemaal durf te 'horen'.

Kijk op www.corneliewiarda.com



woensdag 2 november 2011

tand des tijds




















Daar staat zij. Fier en met opgeheven hoofd. Zij warmt zich aan de gouden herfstzon. En dat terwijl de tand des tijds haar vleugellam en mos zich van haar meester maakt.
Ook bij mij en ieder ander is het zo dat tijd en de seizoenen zich doen gelden, maar dat zijn de externe factoren van klokken en jaren.
Hoe anders werkt het in mijn hoofd en geest. De interne tijd noemt de filosoof Arnold Cornelis dat in zijn logica van het gevoel. Die is bepalend voor ontwikkeling en groei en kan niet worden afgedwongen door de klok en andere maatstaven van de samenleving...
Tot zover, geraaskal en gemijmer over herfsttij.

zaterdag 12 februari 2011

muze & ik

Sinds een paar dagen bestaat ze: muzemare. Mijn bedrijf. Ze was er al maar in een gedaante die nog niet met mij verbonden leek.

Op deze plek is de muze vrij. Zij mag zingen, schelden, zich verwonderen. Zij mag wijvelen, gnatelen, zoemen voor mijn part. Maar zij blijft daverend stil. Als ik fiets speur ik naar haar in winkelruiten, ik hoop haar te vinden in de gootsteen of misschien zie ik een flard van haar terug in een opdracht over strategie en toekomst. Nee, zij blijft hier ver vandaan. Ik twijfel: ga ik op zoek of blijf ik heel stil wachten?

donderdag 27 januari 2011

Missen


Nu de lente knabbelt aan de lange donkere winterdagen vind ik overal eenzame handschoenen op mijn weg. Mutsen ook. En deze sjaal die nu een warme kindernek mist. En andersom. Verloren. Ik heb altijd vermoed dat het tranenthee-lijstje niet compleet is. Nu kan ik aan de lijst van lepels die achter het fornuis vallen en die je nooit meer terugvindt, prachtige zonsopgangen die niemand ziet, omdat iedereen nog slaapt en potloden die te klein zijn geworden om vast te houden en meer van die dingen ook deze toevoegen: sjaals die verloren wachten tot ze gevonden worden.

dinsdag 18 januari 2011















Muzemare. Dat is het bedrijf van Cornelie Wiarda.
Zij is een betrokken communicatieadviseur en tekstschrijver. Zij houdt van het samen bedenken, uitwerken en overbrengen van een goed verhaal.