Daar staat zij. Fier en met opgeheven hoofd. Zij warmt zich aan de gouden herfstzon. En dat terwijl de tand des tijds haar vleugellam en mos zich van haar meester maakt.
Ook bij mij en ieder ander is het zo dat tijd en de seizoenen zich doen gelden, maar dat zijn de externe factoren van klokken en jaren.
Hoe anders werkt het in mijn hoofd en geest. De interne tijd noemt de filosoof Arnold Cornelis dat in zijn logica van het gevoel. Die is bepalend voor ontwikkeling en groei en kan niet worden afgedwongen door de klok en andere maatstaven van de samenleving...
Tot zover, geraaskal en gemijmer over herfsttij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten